ဘိုတောက်သည် ဘကြီးဘုန်းကြီးကြောင့် တောမှ မြို့ရောက်ခဲ့ရသလို ဘကြီးဘုန်းကြီးရဲ့…ရပ်ဆွေရပ်မျိုး…ဦးလွန်းမောင်ဒေါ်တင်တင်မြင့်တို့ဆီမှာ…နေခွင့်အ လုပ်လုပ်ခွင့် ရရှိခဲ့ပြီး လူတလုံး သူတလုံး ဖြစ်လာခဲ့ပေသည်။မိဘမဲ့ တကောင်ကြွက် ဘိုတောက်သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရသည်…။ဘကြီးဘုန်းကြီး က စာသင်ပေးသည်…။ဘိုတောက်သည် ဉာဏ်ကောင်းသည်။တထွာပြရင် တတောင် မြင်သည်…။ပါးနပ်သည်…။ထို့ကြောင့် ဘကြီး ဘုန်းကြီးက ဒီကလေးကို ရွာမှာဘဲ…ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာဘဲ မထားလို…။တိုးတက်ကြီးပွားမဲ့ ကလေး…ဆိုပြီး…မြို့ကိုခေါ်သွားခဲ့သည်။ဘကြီးဘုန်းကြီး ခေါ်လို့ ရန်ကုန်မြို့ က ဦးလွန်းမောင် အိမ်ကို ရောက်တော့ ဘိုတောက်သည် သူဌေးအိမ်က ဧည့်ခန်းကြီးက သားရေဆိုဖါကြီးတွေ မှာ မထိုင်ရဲ…။ကြမ်းပြင်မှာဘဲ ထိုင်သည်။ဦးလွန်းမောင်က ရိုးအပြီးတောကျသော ဘိုတောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျသည်။

ဘိုတောက်ကို…မင်းဇာတိက…ဘယ်ကလဲလို့ဦးလွန်းမောင်ကမေးတော့…ဘိုတောက်က သူဟာ…မြင်းခြံခရိုင် နွားထိုးကြီးမြို့နယ် ဝက်လူးရွာကလို့ဖြေတာကို…ဦးလွန်းမောင်က…မင်းဇာတိ မြို့တွေရွာတွေ က မြင်းတွေ နွားတွေ ဝက်တွေ စုံလို့ဘဲ…ဆိုပြီး သဘောကျခဲ့ပေသည်။ဘိုတောက်သည် အကင်းပါး ဖျတ်လပ်ပြီး တထွာပြရင် တတောင်မြင်သော လူငယ်တယောက် ဆိုတာ ဦးလွန်းမောင် သိလာသောအခါ သ ဘောကျ လာသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဘကြီးဘုန်းကြီး သင်ပေးလို့ မြန်မာစာ ရေးတတ် ဖတ်တတ်ရုံ မက အင်္ဂလိပ်စာကိုပါ တော်တော်လေး တီးမိခေါက်မိသည်။ဦးလွန်းမောင် အိမ်မှာ တော်တော်ကြာကြာနေပြီး ဦးလွန်းမောင် ရဲ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်သမားအဖြစ် လုပ်ခဲ့ရပြီး ဘိုတောက်သည် ပွဲရုံက ဆန်ဆီ ဆား ငရုပ် ကြက်သွန်တွေကို ဝယ်နေကျ ဖေါက်သည်တွေကို အပတ်စဉ် လစဉ်လိုက်ပို့ပေးတဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ရသည်။ဘိုတောက်သည် ရပ်ကွက်ဈေးများမှာ ရှိတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်တွေကို ပို့ပေးရသလို…နံမည်ကြီးမြန်မာကုလားတရုပ်…ထမင်းဆိုင်…စားသောက်ဆိုင်ကြီးတွေကိုလဲ ပုံမှန်ပို့ပေးရလေသည်။

ဘိုတောက် တောက ရောက်ခါစ ကားမမောင်းတတ်ခင်က သူဌေးဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ကားဒရိုင်ဘာ ဦးစ က ကားမောင်းပြီး ဘိုတောက်က ကုန်တွေကို ထမ်းသယ် ချပေးပို့ပေး ခဲ့ပြီး ဘိုတောက် ကားမောင်းလိုင်စင်ရပြီး…ကားမောင်းနိုင်လာသောအခါ ဘိုတောက်တယောက်ထဲဘဲ ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့လေသည်။ချမ်းသာနေပေမဲ့ စေ့စပ်သေချာပြီး အလုပ်ကို အမြဲဂရုစိုက်တဲ့ ဦးလွန်းမောင်သည်…တခါတခါသူကိုယ်တိုင်…ဘိုတောက်နဲ့လိုက်ပါလေ့ရှိပြီးသူ့ဆီက…အမြဲဝယ်ယူနေ တဲ့ဖေါက်သည်ဆိုင်တွေနဲ့တွေ့ဆုံကာ…သူတို့ဘာလိုလဲ…ဘာဖြစ်စေချင်လဲ…အဆင်ပြေ ရဲ့လား…မေးလေ့ရှိသည်။ဦးလွန်းမောင်သည်လူချစ်လူခင်ပေါပြီး…ကုန်သည်များကဦးလွန်းမောင်ရဲ့…ရိုးသားဖြောင့် မတ်မွုကြောင့် ယုံကြည်လေးစားကြသည်။တနေ့ ဦးလွန်းမောင် လိုက်ပါလာပြီး ပို့နေကျ ကရာချီ ဆိုတဲ့ကုလားစားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သောအခါ ဆိုင်ရှင်သူဌေး ချောက်ဒရီ…ရှိနေတာကြောင့် ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ချောက်ဒရီတို့တွေ့ကြသည်…။ကုလားသူဌေး ချောက်ဒရီသည် ကရာချီ စားသောက်ဆိုင်လို ဆိုင်မျိုး ၃ ဆိုင်ကို ပိုင်သူ သူဌေးတယောက် ဖြစ်ပြီး သူ့ဆိုင်တွေကို ဘိုတောက်က အပတ်စဉ် ကုန်တွေပို့ပေးနေရသည်…ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ပွဲရုံကနေ…အများဆုံး…ဝယ်ယူနေတဲ့ဖေါက်သည်လဲ ဖြစ်လို့ ဦးလွန်းမောင်နဲ့ ရင်းနှီး ခင်မင်နေတာ ကြာပြီ…။ချောက်ဒရီက ဦးလွန်းမောင်ကို ချပါတီ…အာလူးဟင်း…လဘက်ရည်နဲ့ ဧည့်ခံပြီး…သူ့အတွက် အလုပ်သမားကောင်းတယောက် လိုချင်လို့ ဘိုတောက်လို လူငယ်တယောက်လောက် ရှာပေးဖို့ ပြောလေသည်…။

ဦးလွန်းမောင်လဲ…ရှာပေးပါမယ် လို့ ချောက်ဒရီကို ပြောခဲ့သည်…။ထိုစဉ်က ဦးလွန်းမောင်သည် ကုလားကြီးကို အားနာလို့သာ ရှာပေးမယ် ပြောပေမဲ့…သူ့မှာ ဘာအကြံမှ မရှိ…။လူကောင်းရဖို့ကလဲ မလွယ်ဘူး…။နောက် သုံးလခန့်အကြာမှာ ဦးလွန်းမောင် ရဲ့ ဇနီး ဒေါ်တင်တင်မြင့် ဖက်က တော်တဲ့ သိန်းထွန်း ဆိုတဲ့ တူတယောက် ဦးလွန်းမောင် အိမ်ကို…ရောက်လာသည်…။ဒေါ်တင်တင်မြင့်က သိန်းထွန်းကို လုပ်ငန်းနားလည်ဖို့…ပွဲရုံမှာ အလုပ်ကူခိုင်းသည်။ဘိုတောက် ကုန်တွေ လိုက်ပို့ရင်လဲ သိန်းထွန်းပါသည်…။သိန်းထွန်း အလုပ်တွေ နားလည်လာတဲ့အခါ…ဒေါ်တင်တင်မြင့် က သိန်းထွန်းက သွေးတော်စပ်တဲ့ တူမို့ ပို စိတ်ချရတာကြောင့် ဘိုတောက်ကို လူလိုချင်နေတဲ့ ချောက်ဒရီ ဆီကို ပေးလိုက်ဖို့ ပြောသည်…။ဦးလွန်းမောင်လဲဘိုတောက်ကို ကြိုက်ပေမဲ့ မိန်းမကို မလွန်ဆန်နိုင်တာနဲ့ချောက်ဒရီကို ဘိုတောက်ကို လိုချင်လား မေးသည်…။ချောက်ဒရီကလဲ…သူ့မှာ လူလိုနေတာနဲ့ ဘိုတောက်ကို ဝမ်းသာ အားရ လက်ခံသည်…။ဘိုတောက်သည် ဆိုင် ၃ဆိုင် အတွက် လိုအပ်တာတွေ မှာဖို့ တာဝန်ခံ ဖြစ်လာသည်…။ဦးလွန်းမောင်ရဲ့ ပွဲရုံမှသာမက…အခြား သားငါးတွေလဲ မှာရ ဝယ်ခြမ်းရသည်…။

ဒေါ်တင်တင်မြင့်ရဲ့တူ သိန်းထွန်း ရောက်လာခြင်းဟာ ဘိုတောက် အတွက် ကောင်းဖို့ဖြစ်လာရသည်…။ကုလားကြီး ချောက်ဒရီ ဆီမှာ ဘိုတောက်သည် လက်ထောက်မန်နေဂျာ ဖြစ်လာရသည်…။ကုလားကြီးက ကြာကြာ လုပ်လာလေ သူ့ကို စိတ်ချလာလေ ဘဲ…။ချောက်ဒရီမှာ မြန်မာ နံမည် ရှိသည်…။ဦးခင်မောင်စိန်…။လူတွေက သူ့ကို ချောက်ဒရီ ဘဲ ခေါ်ကြတာ များသည်…။ဘိုတောက်သည် ကုလားများနဲ့ အလုပ်လုပ်ရတာ ဘာမှ အခက်အခဲမရှိ…။ဘာမှလဲ စိတ်အနှောက်အယှက်မရှိ…။သို့ပေမဲ့သူ့…ရင်ထဲမှာချောက်ဒရီရဲ့…တဦးတည်းသောသမီး…ဆိုဖီယာဆိုတဲ့.ကုလားမ ချောလေး ကြောင့်ဝေဒနာတရပ်ကို ခံစား ရသည်…။ချောက်ဒရီတို့သည် အသားဖွေးဖွေးဖြူတဲ့ မဂိုကုလားလို့ မြန်မာများက ခေါ်ကြတဲ့ လက်ရှိပါကစ္စတန်နိုင်ငံ မှာနေကြတဲ့ ပထန်ကုလား အမျိုးအနွယ် ဖြစ်သည်…။ချောက်ဒရီ ရဲ့ သမီး ဆိုဖီယာသည် ကုလားရုပ်ရှင်တွေထဲက မင်းသမီးချော ပရီတီးဇင်တာ…လို ရုပ်မျိုး…။ဖြူဖွေးတဲ့ အသားအရည်…တောက်ပြောင်ဝိုင်းစက်တဲ့ မျက်လုံး…နှာတံပေါ်ပေါ် နွုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးနဲ့ မို့ ဘိုတောက်သည် မြင်ဘူးစ အချိန်ထဲက ရင်ထဲစွဲညိ မေတ္တာ သက်ဝင် နေပေသည်…။

ဆိုဖီယာကို မြင်တာနဲ့သူ့ ရင်တွေက ကုလားရုပ်ရှင်ထဲကဘုံသံတွေလိုဒိန်းတပ်တပ်……ဒိန်းတပ်တပ်နဲ့ အခုံမြန်လာတော့သည်။ဆိုဖီယာ့အလှ က ဘိုတောက်ကို ဖမ်းစားထားသည်။ဆိုဖီယာကို သူ ရေရေလည်လည်သဘောကျ စွဲလန်းနေရပြီ…။ဆိုဖီယာ့ကို သူ စမြင်ဘူးတဲ့နေ့ကို သူ မှတ်မိနေသည်။ဆိုဖီယာသည် သူ အလုပ် စ ဝင်နေတဲ့ ကရာချီစားသောက်ဆိုင်…ကို…သူ့အဖေပေးခိုင်းလိုက်တဲ့…ငွေထုပ် လာပို့တော့ သူက ကားအနား သွားယူသည်…။ဆိုဖီယာက…ယူက…ဒက်ဒီ့ တပည့်အသစ် ဘိုတောက် ဆိုတာလား…ဒို့က ဆိုဖီယာ…ဒီမှာ ဒက်ဒီပေးလိုက်တဲက ပိုက်ဆံထုပ်…ဆိုပြီး ငွေထုပ်လှမ်းပေးသည်…။အဲဒီတုံးက ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ့ အလှမှာ မိန်းမောနေသည်…။ငေးနေသည်…။အာပါး…လှလိုက်တဲ့ ကောင်မလေး…။ချောက်ဒရီလို ထိပ်ပြောင်ပြောင် ဘိုက်ပူပူ…နွုတ်ခမ်းမွေးထူထူနဲ့ကုလားကြီးမှာ ဒီလောက် ချောလှတဲ့ သမီး ရှိနေတာ အံ့သြ စရာဘဲ…။ဟိတ်…ဘာငိုင်နေတာလဲ…ကြောင်တောင်တောင်နဲ့…ဆိုဖီယာက မျက်စောင်းလေး ထိုး ပြီး ပြောသည်…။နွုတ်ခမ်းလေး စူပြီး စကားပြောနေပုံက ကုလားကားတွေ ထဲက မင်းသမီးလေးတွေ ရဲ့ အမူအရာနဲ့ တူနေသည်။ဆိုဖီယာ့ အသားအရေ သညိ နို့နှစ်ရောင်လို့ ခေါ်မလား…။ဖြူဝင်းပြီး နုချောနေသည်…။

လက်ဖျံနဲ့…လက်မောင်းမှာအမွေးနုစိမ်းဖန့်ဖန့်လေးတွေကိုတွေ့ရသည်။ဆိုဖီယာသည် ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ပြီး အားကစား လုပ်သူလေး ဖြစ်တာကြောင့် ဘိုတောက် သူတို့ အိမ်မှ အလုပ်ရှိလို့ သွားတဲ့အခါတွေမှာ ဆိုဖီယာ့ကို အသားကပ် ဘောင်းဘီ…ကျပ်ထုပ်နေတဲ့ တီရှပ်တွေနဲ့တွေ့ရတတ်လို့…ဆိုဖီယာ ရဲ့ကိုယ်လုံးအလှကို သူ တိတ်တခိုး စွဲလန်းနေမိရပေသည်။ဆိုဖီယာ လမ်းလျောက် ရင် အနောက်ဖက်ကနေ မြင်ရတဲ့ဆိုဖီယာ ရဲ့ တင်သားတွေ တုန်ခါ လွုပ်ရမ်းတာကို ဘိုတောက် ကြည့်ပြီး…စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ် ရသည်…။ဆိုဖီယာသည် ကော်ဇောပျံ ခောတ်က မဂို မင်းသမီးလေး လိုဘဲ ချောသည်…။ဘိုတောက်သည် တဏှာစိတ်ကြွသောအခါများမှာ…သူ့ လီးကို ကွင်းတိုက်ခါ စိတ်ဖြေလေ့ ရှိသည်…။မိန်းမပျက်များ…ပြည့်တန်ဆာ ဖါများ ဆီကို မသွား…။ဆိုးဝါးလှသော အေအိုင်ဒီအက်စ် ရောဂါကို သူ အလွန် ကြောက်သည်။ထိုကဲ့သို့ ကွင်းတိုက်သောအခါ ဆိုဖီယာသည် သူ့စိတ်ကူးထဲက မင်းသမီးကလေး ဖြစ်သည်…။ဆိုဖီယာသည် မဂိုဘုရင်ကြီး ရဲ့ သမီးတော်လေး ဖြစ်ပြီး သူသည် သက်တော်စောင့်ကိုယ်ရံတော် ပေါ့…။ဘိုတောက်သည် ဂျီးများ သူ မဟုတ်တာကြောင့် အစားလဲ ဘာနဲ့…စားစား ရသည်…။

ဝက်သားမစားရလို့လဲ ဘာမှ မဖြစ်…။စားသောက်ဆိုင် လုပ်ငန်းမို့ သူသည် မနက် ည ဘာမှ စားဖို့သောက်ဖို့ မပူရ…။ချောက်ဒရီ ပေးတဲ့ လစာသည် အသားတင် စုမိသည်။ဦးလွန်းမောင် ဆီမှာ နေရတုံးကထက် ပို အဆင်ပြေလေသည်…။ဘိုတောက်သည် တောက လာတုံးကနဲ့တခြားစီ ဖြစ်လာသည်…။ရန်ကုန်ရည် လည်လာသည် သာမက အလကားမနေဘဲ…ညတိုင်းလဲ စာဖတ်.…မသိတာ မတတ်တာ လေ့လာခဲ့တာမို့…ဘိုတောက်သည် အရင်တုံးက တောသား ငအ မဟုတ်တော့…။ကုလားစကားလဲ…မွတ်နေအောင်…ပြောဆိုလာနိုင်သည်…။ဘိုတောက်သည် ချောက်ဒရီ ရဲ့ အိမ်ကို အမြဲ ဝင်ထွက်နေရသည်…။ချောက်ဒရီ ရဲ့ စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းများသာမကချောက်ဒရီရဲ့ဇနီးမယား…ဒေါ်ဘီဘီနဲ့ ဆိုဖီယာတို့ကိုလဲ ကူညီရသည်…။ချောက်ဒရီ့ အိမ် မှာ…သူ့ ကားလဲ ဆေးပေးရ သလို…အိမ်မှာဆေးသုတ်စရာလိုလဲ သုတ်…မြက်ရိပ်စရာရှိလဲ ရိပ်ရသည်…။အီစွတ် ဆိုသော ကားဒရိုင်ဘာ ရှိနေပေမဲ့ အီစွတ်ကို အဖိုးကြီး ခေါ်ခိုင်းထားသောအခါများမှာ……ဘိုတောက်သည် ဘီဘီ သွားလိုရာကို ကားမောင်းပို့ပေးရတတ်သည်…။ဘီဘီသည် ဖင်ပေါ့သော ဘိုတောက်ကို ခိုင်းရတာ သဘောကျသည်…။ဘိုတောက်ကို ပဲဟင်း…အာလူးဟင်း…ဆိတ်သားဟင်း ချက်နည်းတွေ သင်ပေးပြီး ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီ မရှိတဲ့ ရက်တွေ ဆိုရင် ဘိုတောက်ကို ချက်ခိုင်း တတ်သည်…။

ဘီဘီ ရဲ့ စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တွေကိုလဲ ဘိုတောက် ခိုးခိုးကြည့်မိရသည်…။ဘီဘီသည် ဘိုတောက် ရှေ့ ခဏခဏ ထမိန် ပြင်ဝတ်တတ်ရာ သူမသည် အိမ်မှာ နေရင်းဆိုလျှင် အောက်ခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်တတ်တာမို့ ဘီဘီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို ဖျတ်ကနဲဖျတ်ကနဲ…ဘိုတောက် မြင်တွေ့ရ တတ်သည်…။ဘီဘီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အမွေး ရိပ်ထားပုံရသည်…။ပြောင်ရှင်းနေသည်…။ဝင်းဖြူလွန်းသော သူမ အသားအရေကြောင့်…သူမ ဖင်ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဘိုတောက် မြင်ရသောအခါ…ဒီဖင်ကြီးတွေကို ကောင်းကောင်းကိုင်တွယ် ဆုတ်နယ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွါးဖွါး ပေါ်ပေါက်ရပေသည်…။ဘီဘီသည် ချောက်ဒရီထက် အသက်အများကြီးငယ်သည်…။ဘီဘီသည်လဲ ရုပ်ချောချော…ကိုယ်လုံးလှလှ မဂို ကုလားမ တယောက် ဖြစ်သည် ဘီဘီ ချောလို့ သူမ သမီး ဆိုဖီယာက အမေနဲ့တူပြီး ဒီလို အလှပိုင်ရှင်လေး ဖြစ်ရသည်လို့ လူတွေက ပြောဆိုကြသည်။ဘီဘီ ကြောင့် ဘိုတောက် ခဏခဏ လီးတောင်ကာ စိတ်တွေ ထရသည်။

တခါတလေ ဘီဘီသည် မီးဖိုထဲ သူ့ကို လာကူခိုင်းရာ သူမ အောက်စ…လွတ်တာကိုတွေ့ရသောအခါများမှာ အမွေး ပြောင်အောင် ရှင်းထားတဲ့ ဘီဘီရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး ကြောင့် ဘိုတောက်ရဲ့ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်ကာ ဘီဘီ့ကို တက်လိုးပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေပေါ်ပေါက်ရလေသည်.။.ကိုယ့်အလုပ်ရှင်ရဲ့မိန်းမဖြစ်တာ ကြောင့်မကောင်းတတ်တာရယ်…သဘောမတူဘဲအော်လိုက်ရင်…ထောင်ထဲရောက်သွား နိုင်တာရယ်ကြောင့် မသိချင်ယောင်ဆောင် ကာ နေခဲ့ရပေသည်။ချောက်ဒရီနဲ့ ဦးလွန်းမောင် ထပ်တွေ့ကြတော့…ချောက်ဒရီ က ဘိုတောက်ကိုရတာ ကံကောင်းကြောင်း…သဘောကျကြောင်း…ဦးလွန်းမောင်ကို ပြောသည်။ဦးလွန်းမောင် က ဘိုတောက်သည် လူကောင်း ဖြစ်ကြောင်း ကြားရလို့ ဝမ်းသာကြောင်း ပြောလေသည်…။ဘိုတောက်သည် ချောက်ဒရီ ရဲ့ ဆိုင်သုံးဆိုင်အနက် က တဆိုင် ဖြစ်တဲ့…လာဟော စားသောက်ဆိုင် မှာ စာရင်းအင်းများ လုပ်နေခိုက်…ချောက်ဒရီ ဆီက ဖုန်းလာသည်…။ချောက်ဒရီနဲ့ ဖါတမာသည် ပဲခူးမှာ ရောက်နေလို့ သူတို့ အိမ်ကို ပြန်ပြီး သမီး ဆိုဖီယာ့ကို ကျူရှင် ပို့ခိုင်းသည်…။ဒရိုင်ဘာ အီစွတ်သည် ချောက်ဒရီတို့နဲ့ပါသွားလို့ ဖြစ်သည်။ချောက်ဒရီ မိသားစုသည် ဘိုတောက်ကို ခိုင်းချင်ရာ ခိုင်းသည်…။သူတို့ ခိုင်းပိုင်သည် လို့ ထင်ကြသည်…။ဘိုတောက်ကလဲ ဘာခိုင်းခိုင်း လုပ်သည် မို့ ကုလားမိသားစုနဲ့ကိုက်နေသည်…။

ဘိုတောက်လဲ ဆိုဖီယာနဲ့တွေ့ရမှာမို့ အထူး ဝမ်းသာ သဘောကျပြီး ချောက်ဒရီ ရဲ့ လုပ်ငန်းသုံး…တိုယိုတာ ဟိုင်းလပ်စ် ကားကြီးနဲ့ချောက်ဒရီနေတဲ့ ဘောက်ထော်ကို အမြန် ပြေးသည်။ချောက်ဒရီသည် ဘောက်ထော် မှာ ခြံကျယ်ကျယ်နဲ့ ကြီးမားတဲ့ တိုက်ကြီးနဲ့နေသည်…။သူ ရောက်သွားတော့…အိမ်ကြီး ရဲ့ လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကို နှိပ်ပေမဲ့ ဘယ်သူမှ တံခါးလာမဖွင့်လို့…သူ့ကိုပေးထားတဲ့အိမ်သော့အပိုနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီလဲ မတွေ့…။ဘိုတောက်…ဆိုဖီယာ…ဆိုဖီယာ…လို့ အော်ခေါ်ကြည့်တော့လဲ…ဘာသံမှမကြားလို့အိမ်အပေါ်ထပ်ကို…တက်သွားလိုက်သည်…။အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ဆိုဖီယာ ရဲ့ အခန်းဘက် က ရေကျသံတွေ ကြားရသည်…။သူမအခန်းတံခါး က ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေပြီး ပိတ်မထားလို့ အထဲကို ကြည့်မိလိုက်တော့…ဆိုဖီယာ့ ရေချိုးခန်းသည် အိပ်ခန်း ထဲမှာ ရှိနေသည်…။ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံတွေ ကြားရသည်…။ဆိုဖီယာရေချိုးနေ တာဘဲ…။ဒါကြောင့် လူခေါ်ခေါင်းလောင်းကိုရော…အော်ခေါ်နေတာကိုရော မကြားတာ ဖြစ်မည်။ရေချိုးခန်းတံခါးကတော့ ပိတ်ထားသည်…။ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာသည်ကိုယ်တုံးလုံး ချိုးနေမှာ ၁၀၀ ရာခိုင်နွုံး…သေချာသလောက် ဖြစ်နေတာကြောင့်…ဖြူဝင်းတောင့်တင်းတဲ့ ဆိုဖီယာ့ကိုယ်လုံးလေးကို အ ဝတ်မပါဘဲ မြင်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွါးဖွါး ပေါ်ပေါက်လာရသည်…။

အကယ်လို့ သွားချောင်းတာ မိလိုက်ရင်လဲ အလုပ်လဲ ပြုတ်…နံမည်လဲပျက်. မည်…။.အခန့်မသင့်ရင် ထောင်နန်းစံရအုံးမည်။ချီတုံချတုံ ဖြစ်ကာ ဆိုဖီယာ့ အခန်းပေါက်ဝမှာ တွေတွေကြီး ရပ်နေမိသည်…။သည်အချိန် မှာ ဗြုံးကနဲ ဆိုဖီယာ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာသည်…။အို…ဟယ်…ဆိုဖီယာသည် ရုတ်တရက် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသည်။သူမသည် မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ရေသုတ်ရင်း…ထွက်လာသည်။ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်လို့ ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ ရဲ့ကိုယ် ရှေ့ခြမ်းတခုလုံးကိုတွေ့လိုက်ရသည်…။ဆိုဖီယာ့ ကော့ထောင်ဖီးထ…ဝင်းမွတ်နေတဲ့နို့တွေကအပြေးကလေး…ထွက်လာလို့…တုန်ခါနေ ကြသည်…။ပေါင်တန်ရှည် ဖွေးဖွေး ဖြူဖြူ ကြား ဆီးခုံ ဖေါင်းဖေါင်း မို့မို့ကြီးက အမွေးအမြင် မရှိ…။ရှင်းနေသည်…။ဖေါင်းဖေါင်းအိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အလယ်ခေါင်မှာ နီညိုညို အကွဲကြောင်းကြီးနဲ့…။ဆိုဖီယာလဲ ဘိုတောက်ကိုတွေ့တော့ ရှက်လန့်တကြား အနောက်ကို ပြန်လှည့်ကာ…လာရာရေချိုးခန်းထဲ ပြန် ဝင်ပြေးသည်…။တုန်ခါ လွုပ်ရမ်းသွားတဲ့ ဆိုဖီယာရဲ့ ဖင်တုံးတွေက ဘိုတောက် စိတ်တွေကို ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားစေသည်…။ဆိုဖီယာ့နောက်ကို ပြေးဝင် လိုက်သွားမိ တော့သည်…။

ဆိုဖီယာသည် ရေချိုးခန်း တံခါးကို အမြန် ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ဘိုတောက် က ဆိုဖီယာ့ အနားကို ရောက်နေပြီ…။ဟိတ်…ဘိုတောက်…ထွက်…ထွက်…ဘာလုပ်တာလဲ…ဆိုဖီယာသည် ဘိုတောက် ရဲ့ပေါင်ကြား လုံချည်အောက်က ထောင်ထနေသော အတန်ကြီးကိုတွေ့သွားသည်။ဘိုတောက် ရဲ့ လီးကြီး မတ်မတ်တောင်နေသည်…။ဆိုဖီယာက ဘိုတောက်ကို တွန်း ထုတ်သည်…။နေပါအုံး…ဆိုဖီယာ ရယ်…နေပါအုံး…သွား…နင်…နင်…မကောင်းဘူး…ခု ထွက်သွား…ဘိုတောက်သည် ကာမဘီလူး စီးနေပြီ…။မရတော့…။မုန်ယိုနေသော ဟိုင်းဆင်ကြီးတကောင် လို…ဆိုဖီယာ့ကို အတင်း ဝင်ဖက် လေပြီ။ဆိုဖီယာ့ကိုယ်ပေါ် လွမ်းထားတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါလေးကို ဘိုတောက် တအားဆွဲယူလိုက်သည်…။ဆိုဖီယာ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဆိုဘာမှ မရှိတော့…။ဖြူ ဖွေး အချိုးကျသော ဆိုဖီယာရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းတွေ အားလုံးကို ဘိုတောက် မြင်ရတော့ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ပါ…။ဆိုဖယာရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးကို ဘိုတောက် ဆွဲဖက် ကာ သူမ ရဲ့ နွုတ်ခမ်းထူပြဲပြဲလေးကို သူ့နွုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ငုံစုတ်လိုက်သလို သူ့လက်တွေက ဆိုဖီယာ့ ဖင်တုံးအိအိကြီးတွေကိုကိုင်ညှစ် နေမိပြီ…။အို…ဟင့်ဟင့်…ဘိုတောက်…သိပ်ဆိုးတာဘဲ…ပါပါနဲ့တိုင်လိုက်ရမလား…ဘာတွေလာလုပ်နေတာလဲ…ဆိုဖီယာကို စွဲလန်းနေတာ ကြာပါပြီ…ဆိုဖီယာကို ကျနော် သိပ် ချစ်မိနေတယ်…ချစ်တာနဲ့ ဒီလိုလုပ် ရသလား…ဘိုတောက်က ဘာမှပါးစပ်က ပြန်မပြောဘဲ အလုပ်နဲ့ သက်သေပြတော့သည်…။

ဆိုဖီယာကို ရေချိုးခန်းထဲကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်ဆောင်သွား လေသည်…။ဟဲ့…ဘိုတောက်…ငါ့ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ…ချစ်မလို့…ဆိုဖီယာ့ကို ချစ်မလို့…ဆိုဖီယာ့ နို့တွေက ဖွံ့ဖြိုးပြီး ကော့နေသည်…။နို့သီးလေးတွေက ပန်းနုရောင်…။အို…ဟဲ့…ဟာ…အာ…နို့တွေကို ဘာလို့လာစို့နေပြန်တာလဲ…အို…ဘိုတောက်…အင်…အ…ရှီး…အား……ရှီး……ဆိုဖီယာ့ နို့သီးနီညိုညိုလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့နေတောက ဆိုဖီယာ ခါးလေးကော့ကာ မျက်တောင်တွေ စင်းကျသွားရသည်…။သူမ ပေါင်တန်သွယ် နှစ်ဖက်ကို ဘိုတောက်က ဆွဲဖြဲကား လိုက်တာကိုလဲ သိနေပေမဲ့ ဆိုဖီယာ…မတားဆီးတော့ပေ…။တအင်းအင်းနဲ့ဘဲ ညည်းနေသည်…။ချစ်တယ် ဆိုဖီယာရယ်…အရမ်း ချစ်တယ်…ဆိုဖီယာ မျက်လုံး စုံပိတ်ထား ချိန် ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ ရဲ့ ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်ပြီး သူမ ရဲ့ အမွေးမရှိဘဲ ပြောင်ဝင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အငမ်းမရဘဲ နမ်းပါတော့သည်…။“ အို…ဟင့်…ဘို…ဘိုတောက်…ဘာ…ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ…” ဘိုတောက်က ဘာမှပြန်ဖြေမှာ မဟုတ်…။သဲသဲမဲမဲ…နမ်းရွုံ့နေသည်…။ဆိုဖီယာ…ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်…။တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည်…။

ဘိုတောက် ရဲ့ အနမ်းအယက်အစုတ်တွေကြောင့် ဆိုဖီယာ…ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာရမ်းခါနေရပြီ…။စောက်ပတ် ယက်နေစဉ် ဘိုတောက် လက်နှစ်ဖက်က ဆိုဖီယာ့ ဖင်တုံးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက်…နို့ကြီးတွေကို ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်များနေသည်…။ဆိုဖီယာ မှာ ဘိုတောက် ရဲ့ ဆွနေတာတွေကြောင့် စောက်ပတ်ထဲ ယားသထက်ယားလာရသည်…။ဘိုတောက် ရယ်…ဘာတွေ နှိပ်စက်နေတာလဲဟာ…နှိပ်စက်တာ မဟုတ်ဘူး…ဆိုဖီယာ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ…အရမ်း အနေရ ခက်နေပြီ…ဘိုတောက်လဲ ဆိုဖီယာ အရမ်း ယားနေပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပြီး ဆိုဖီယာ့ ပေါင်ကြားမှာ နေရာ ဝင်ယူလိုက်ပြီး သူမ ပေါင်တန်တွေကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းခွဲကာ ဖြဲလိုက် ပြီး သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို သူမ စောက်ပတ်အပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည်…။ဆိုဖီယာ ရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးမှာ စောက်ရေတွေနဲ့ စိုစိုရွဲ နေသည် မို့ ဘိုတောက် လီးထိုးသွင်းလိုက်သောအခါ…တင်းကနဲ ဒစ်ခေါင်းမြုပ်ရုံ ဝင်သွားပေမဲ့ လီးအတေါ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ ဆိုဖီယာကတော့ ကြောက်လန့်ပြီး…ဘိုတောက် ရင်ဘတ်ကို တွန်းလိုက်သည်။အား……ဖြေးဖြေး…ကြောက်တယ်ဘိုတောက် က တော့ ဆိုဖီယာ့ နို့တွေကို ဟတ်ငုံလိုက်ပြီး စို့နေသည်…။

သူ့ လီးမဲမဲကြီးသည် ဆိုဖီယာ့ စောက်ပတ်ထဲ အတင်းကြီး တိုး ဝင်နေသည်…။တအင်အင်…ညည်းငြူရင်း…ဆိုဖီယာသည် ဒါကြီး သူမ စောက်ပတ်ထဲ…ထိုးတာကိုလဲ ကျေနပ်သဘောကျနေပေသည်…။အပျိုပေါက်ဘဝထဲက စိတ်ကူးယဉ် စိတ်မှန်းနဲ့ လက်ဝါးစောင်းနဲ့ ပွတ်တိုက်လိုက်…ခဲတံတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်…စောက်စေ့ကို ပွတ်ချေလိုက်နဲ့ တကိုယ်ရည် အာသာဖြေ စဉ်က ယောင်္ကျား လီးကို လိုလား တောင့်တ ခဲ့ရသည် ဘဲ…။ဘိုတောက်ကိုလဲ ဆိုဖီယာသည် တိတ်တခိုး စိတ်ဝင်စားမိခဲ့ရတာက ဘိုတောက် သူတို့အိမ်မှာ မြက်ရိပ်…ကားရေဆေး…အမေဖြစ်သူ ဘီဘီကို ဟင်းဝိုင်းချက် အပြီး ဘိုတောက်သည် ကားဂိုဒေါင်မှာ ရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းလေးမှာ ရေချိုး တုံးက သူမသည် ဘိုတောက် ရေချိုးတာကို ချောင်းမြောင်းခဲ့ ဘူးခဲ့ရာ…ဘိုတောက် လီးကိုတွေ့မြင်ဘူးခဲ့ပေသည်…။ထိုစဉ်အခါထဲက…ဘိုတောက်ရဲ့ လီးမဲမဲကြီးကို ကြည့်ကာ စိတ်တွေ ထ ခဲ့ ကြွ ခဲ့တာပါ…။ဒီလီးမဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးကို ညတိုင်း…မြင်ယောင်ပြီး ဒါကြီးနဲ့ အသွင်းခံရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ…ဆိုတဲ့…စိတ်ကူးယဉ် ကာ မိမိဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေခဲ့ ရတဲ့ ညတွေ များခဲ့လေသည်…။အခုတော့သည် လီးတုတ်တုတ်ကြီးသည် သူမ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းထားနေမိရပြီ…။စောက်ပတ်ထဲက တစိမ့်စိမ့် ယားကာ အရေများက ထွက်ပြီးရင်း ထွက်ရင်း…ဖြစ်နေရသည်…။

အို…လီးကြီး လွုပ်လာပြန်သည်…။ထိုးမဲ့ဆင် နောက်တလှမ်း ဆုတ် ဆိုသလို…လီးကြီးကို ဘိုတောက် က ဆုတ်လိုက် သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်…။ဘယ်ညာ နှဲ့ကာ နှဲ့ကာနဲ့ဖပ်ကနဲ ထိုးထည့်ပြန်သည်…။လီးကြီး လွုပ်လိုက်တိုင်း သူမ အဖို့ အရသာ ထူးကဲ ရသည်…။လီးကြီးက သူမ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်မိနေတာကြောင့်ပေါ့…။အရသာ ကောင်းကောင်း သွားတော့…ဆိုဖီယာကိုယ်တိုင်က လွုပ်ချင်လာသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဝင်သမျှ လေး ထိုးလိုက် ဆုတ်လိုက်နဲ့ လိုးနေသည်…။ကြာလာတော့…ကျင့်သားရလာသည်။လိုးလို့ရလာသည်။ကောင်းသထက် ကောင်းလာသည်…။အား…အင့်…အို……ဟင်း…ဟင့်…ဖွတ်…ဖပ်……ဆိုဖီယာ ရဲ့ ညည်းညူသံတွေနဲ့အတူ စောက်ပတ်နဲ့လီး…အသွင်းအထုတ် လုပ်ချိန်မှာ ဖွတ်ဖွတ်…ဖပ်ဖပ် အသံတွေ ထွက်သည်…။လိုးခြင်းရဲ့ ကောင်းခြင်း အရသာကို ဆိုဖီယာ ရရှိခံစားနေရပြီ…။အော်…ဒါကြောင့် လူသားတွေ လိုးကြတာကိုး…လို့ ဆိုဖီယာ တွေးမိရသည်…။ဘိုတောက် ကတော့ ပန်းတိုင် ရောက်ရေး…ဦးတည်နေသည်…။ဆိုဖီယာ့ စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေက အိနေသည်…။တင်းကျပ်တဲ့ အရသာထူးကြောင့် ဘိုတောက် ခဏလေးနဲ့ပြီးချင်လာရသည်…။

ဆိုဖီယာ့ပေါင်တန်တွေကို အပေါ်ကို ထောင်တွန်းရင်း သူ့ လီးကို ထိုးဆောင့်လေတော့ရာ မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ခါ ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်သွားရတော့သည်။ဘိုတောက်ရဲ့ မျက်နှာက ချွေး စက်တွေသည် ဆိုဖီယာ့ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို တောက်ကနဲတောက်ကနဲ ကျ လာသည်…။ဆိုဖီယာသည် မျက်လုံးတွေ ပိတ်ခါ…ငြိမ်နေသည်…။ဘိုတောက် က သူ့ လီးကို ဆိုဖီယာ့ စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်သေး…။ဘိုတောက်သည် ဆိုဖီယာ့ကို မထင်မမှတ်ဘဲ လိုးခွင့်ရလိုက်ပြီး…နောက်ထပ် ဘယ်တော့များ ထပ်ပြီး အခွင့်အရေးရမလဲ စောင့်မျှော်နေခဲ့ပေမဲ့…ထပ်ဆုံတွေ့ကာ လိုးနိုင်ခွင့် မရရှိသေးပေ။ထိုနေ့က…ဆိုဖိယာနဲ့သူ နောက်ထပ် တကြိမ် ထပ်ပြီး လိုးကြသေးသည်…။ဒီလို ဘိုတောက် အခွင့်အရေး စောင့်ချောင်းနေသလိုဘဲ ဆိုဖီယာသည် ဘိုတောက်နဲ့ လိုးတဲ့ အရသာကို ပြန်လည် စဉ်းစား သတိရ…မြင် ယောင်ပြီး ဘိုတောက် ရဲ့ အလိုးကို ထပ်ခံချင်နေမိရ ပေသည်…။ချောက်ဒရီ ရဲ့ ညီမ တဦး ဖြစ်တဲ့…ဇိနပ်သည် ညောင်လေးပင်မြို့က လာလည်ပြီး အပြန်မှာ ဆိုဖီယာ့ကို ညောင်လေးပင်ကို အလည် ခေါ်သည်…။ဆိုဖီယာက မလိုက်ချင်လှပေမဲ့ အဖေနဲ့ အမေ က အတင်း တိုက်တွန်းလို့ အဒေါ် ဖြစ်သူ အန်တီ ဇိနပ်နဲ့ပါသွားရသည်…။

ချောင်ဒရီလဲ မေမြို့က သူ့ အမျိုးတွေက မေမြို့ မှာ စားသောက်ဆိုင် ဖွင့် ရန်အတွက် လာပြီး လေ့လာစေချင်ကြောင်း အတင်း ခေါ်ကြတာနဲ့ မေမြို့ကို သွားရသည်…။ဘီဘီ ဘဲ လုပ်ငန်းတွေကို ဦးစီးဖို့ ကျန်ခဲ့သည်…။ဘီဘီသည် ဘိုတောက် ရှိနေတာကြောင့် ဘာမှ ထွေထွေ ထူးထူး လုပ်စရာ မလိုဘဲ…အိမ်မှာ ဟင်းချက် လိုက် ရုပ်မြင်သံကြား ကြည့်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေသည်။ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီကိုလဲ ခင်ပွန်းသည် ချောက်ဒရီနဲ့ သမီး ဆိုဖီယာ တို့ မရှိခိုက်…အိမ်ပြန်ခွင့်ပေးလိုက် တာမို့ ထမင်းချက် ဒေါ်ဇီလဲ ဝမ်းသာအားရ သူမ ဇာတိ ပဲခူးမြို့ကို ပြန်သွားသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဆိုင်၃ ဆိုင်နဲ့ အလုပ်များနေသည်…။သူ့…ဘော့စ်အဟောင်း ဦးလွန်းမောင် ပွဲရုံက သူတို့ လိုအပ်တဲ့ ကုန်တွေ မှာရသည်…။ဘိုတောက် ကရာချီ ဆိုင် မှာ ရှိနေတုံး…လာပို့တာ…အရင် သူနဲ့ အတူတူ ကုန် ပို့ဘူးတဲ့ဒရိုင်ဘာဦးစ ဖြစ်နေသည်…။သိန်းထွန်း ဆိုတဲ့ လူကို မတွေ့လို့ ဦးစကို မေးကြည့်တော့…သိန်းထွန်း က ငွေတွေ အလွဲသုံးစား လုပ်လို့ မိတော့…ဦးလွန်းမောင် အလုပ် ထုတ်ပစ်လိုက်သည်…တဲ့…။ဦးလွန်းမောင်လဲ ဘိုတောက်လို လူကောင်းကို ကုလားကြီး ချောက်ဒရီကို ပေးပစ်မိတာ မှားပြီ လို့ ညည်းညည်းနေသည် လို့ ဦးစက ပြောပြသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဦးလွန်းမောင် အတွက် စားစရာများ…ဦးစနဲ့ ထည့်ပေးလိုက်သည်…။ညနေစောင်းမှာ ဘီဘီ မှာထားတဲ့ ပစ္စည်းတချို့ သွားပို့သည်…။

ချောက်ဒရီ ရဲ့ မာစီဒီးကားနက်ကြီး…ဘီဘီ စီးနေကျ တိုယိုတာ ခရက်စီဒါကားကြီးတွေသည် တိုက်ကြီး ဆင်ဝင်အောက်မှာ ရပ်ထားကြလို့ ဘိုတောက်လဲ သူမောင်းလာတဲ့ ဟိုင်းလပ်စ်ကားကြီးကို ခပ် ဝေးဝေးမှာဘဲ ရပ်လိုက်ပြီး ဆင်း လျောက်သွားသည်…။သူ့မှာ အိမ်သော့အပိုပါလို့…တံခါးဘဲလ် တီးမနေတော့ဘဲ သူ့ဖါသာ ဖွင့်ဝင်လိုက်သည်…။အထုပ်တွေ ပွေ့ပိုက်ပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့…အပေါ်ထပ်မှ…ထူးခြားတဲ့အသံတွေကို သူ ကြားလိုက်ရသည်…။တချို့ က ခြင်ထောင်သံ လို့ ခေါ်တဲ့ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါ ကြားရတဲ့ အသံတွေ…။အတိအကျဆိုရရင်…မိန်းမရဲ့ညည်းသံ…ယောင်္ကျားရဲ့တအင်းအင်းတရွူးရွူးနဲ့အားယူသံ.…ဆောင့်တာညှောင့်တာတွေကြောင့် ကုတင်တကျိကျိ မြည်တဲ့အသံ…နဲ့ လီးနဲ့ စောက်ပတ် အ ဝင်အထွက်မှာ မြည်တဲ့…တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ်…အသံတွေပါ ဘဲ…။ဟိုက်…ချောင်ဒရီလဲ မရှိ…။ချောင်ဒရီတို့ အိပ်ခန်းကြီးထဲက အသံတွေ ဖြစ် နေလို့ ဘိုတောက် အရမ်း…စိတ်ဝင်စားသွားသည်…။အိပ်ခန်းထဲကို ဘိုတောက် ချောင်းကြည့်လိုက်သည်…။အိုး…ဘီဘီနဲ့ ဒရိုင်ဘာ အီစွတ်ပါလား…။ဘိုတောက်…တကယ့်ကို အံ့သြ သွားသည်…။

ဘီဘီသည် ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ကြီးကုန်းလျက်…အီစွတ်က ဘီဘီရဲ့ ခါးကို ဆွဲဆွဲပြီး အနောက်မှ လိုးဆောင့်ပေးနေပါသည်…။ဘီဘီ ရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေသည် ဆောင့်လိုက်တိုင်း…တုန်ခါနေသည်…။အီစွတ် ရဲ့ လီးသည် တော်တော်ရှည်သည်…။ထူးဆန်းသည်မှာ ဘီဘီ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် သမီး ဆိုဖီယာ ရဲ့ စောက်ဖုတ်လိုဘဲ အမွေးမရှိဘဲ ကတုံး ဖြစ်နေသည်…။ဘိုတောက်တို့ တောမှာက စောက်ကတုံး လို့ ခေါ်တဲ့ အမွေး မဲ့ စောက်ဖုတ် ပေါ့…။ရိပ်ထားသလား…နုတ်သလားတော့ မသိ…။ဆောင့်…အီစွတ်…ဆောင့်…နာနာဆောင့်…ငါ ပြီးခါနီးပြီ…ဖွတ်…ဘွတ်…ဖပ်…အင်း…အား…ဆောင့်…ဆောင့်…အီစွတ်သည် လူပိန်သလောက် လီးက ကြီးသည်…။အီစွတ်သည် ဒီလို လုပ်မယ် လို့ မထင်ရ…။ကျိုးနွံသော အလုပ်သမား တယောက် ပုံစံနဲ့ အီစွတ်သည် သူ့ ဘော့စ် ရဲ့ မိန်းမကို ရေရေလည်လည် လိုးနေသည်…။ဘိုတောက်သည် ဘီဘီနဲ့ အီစွတ်တို့ အပီအပြင် လိုးနေကြတာကို ကြည့်ပြီး ကာမမီးတွေ တောက်လောင်လာပြီ…။သူ့ လီးကြီး မှာ မတ်မတ်တောင် နေပြီ…။အီစွတ်သည် ဘီဘီ့ စိတ်ကြိုက် အားသွန်ပြီး ဆောင့်လေသည်…။အီစွတ်ရဲ့ တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ေ၈ွးစိနှစ်လုံးသည် ဘီဘီ့ ဖင်ကြားကို ဗျတ်ကနဲဗျတ်ကနဲ ဆီးချက် မှန်မှန် ရိုက်ခတ်နေသည်…အီစွတ်ရဲ့လီးမဲမဲကြီး…ဖါတမာ့စောက်ပတ်ကြီးထဲ အဝင်အထွက် လုပ်နေတာကို မြင်ရတဲ့ ဘိုတောက်မှာ…သူကိုယ်တိုင် အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ဘီဘီ့ကို တက်လိုးပစ်ချင်လာ ရသည်…။

နဂိုထဲကမှ ဘီဘီ့ကို သူ လိုးချင်နေတာ…။ဘီဘီသည် တောင့်တင်းစိုပြေဆဲ…ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး ဖြစ်သည်…။အီစွတ်သည် ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်ကာ ပေပေတေတေ နံနံစော်စော် နေသော ကုလားတယောက် ဖြစ်သည်…။ဘီဘီသည် အရမ်းကို ဆာနေလိုက အီစွတ်လို ကုလားကို ကုန်းတာ ဖြစ်မည်…။ဒီအချိန်မှာ ဘီဘီသည် ပြီးချင်လာလို့ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြီးလေ့မရှိတာကြောင့်…အီစွတ်ကိုသူပက်လက်လှန်ပေးမည်…သူ့…ခြေထောက်တွေကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ပြီး လိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ပြီး…ကုန်းနေရာ က ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်သည်…။သူမ ပေါင်တန်ဖြူကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ကားပေးလိုက် ပြီး…“လိုးစမ်း အီစွတ်…ငါ ပြီးချင်နေပြီ…တအား ဆောင့်ပေးစမ်းဟာ…”လို့ အီစွတ်ကို အမိန့်ပေးလေသည်…။အီစွတ်လဲ ချွေးတွေ စီးကျနေအောင် လိုးဆောင့်ပေးခဲ့ပေမဲ့ ဘီဘီ က ကာမလမ်းဆုံးကို မရောက်သေးလို့…ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူကြီး နှစ်ချောင်းကို သူ့ ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး…သူ့လီးမဲမဲရှည်ရှည်ကြီးကို ဘီဘီ့ အ ရေတွေနဲ့ စိုရွဲပြောင်လက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပါသည်…။စိုရွဲ ပြောင်လက်နေတဲ့ ဘီဘီ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဗျိဘွတ် ဆိုပြီး အီစွတ် ရဲ့ လီးတန် ကြီး ဝင်သွား ချိန် ဘီဘီသည် အခန်းဝကို မျက်နှာပြုထားပြီမို့ ချောင်းနေသော ဘိုတောက်ကိုတွေ့သွားလေသည်…။

ဘိုတောက်ကလဲ…သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ပွတ်တိုက်နေရင်း…ဘီဘီနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံမိသည်…။အီစွတ်ကတော့ အားကူန် လိုးဆောင့်ပေးနေသည်…။သူ့လီးတန်ကြီးကို တဆုံး ထိ ထိုးသွင်းကာ ဆောင့်လိုးပေးနေသည်…။အင်း…ထိတယ်…ထိတယ်…ပြီးတော့မယ်…ဆောင့်ဆောင့်…နင် ယောင်္ကျား မဟုတ်ဘူးလား…လိုးလိုး…ဆောင့်လိုး…အီစွတ်မှာ…ဘီဘီ တအား တောင်းဆိုနေတာကြောင့်……ဘိဘီ့ပေါင်တန်တွေကို ထမ်းပြီး…ဒလစပ် လိုးဆောင့်ပေးတော့ ဘီဘီလဲ…အာ…အာ…ဆိုပြီး ကော့လန်သွားသည်…။မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အကြာကြီး ညည်းနေသည်…။ဘီဘီသည် သူမ ပြီးသွားတာနဲ့ အီစွတ်ကို တွန်းပစ်လိုက်သည်…။အီစွတ်ရဲ့ လီးတန်ကြီး ဗွက်ကနဲ…ဘီဘီ့ စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်ထွက်လာသည်…။အီစွတ်ကငါမပြီးသေးဘူး…ဘီဘီ…လို့မကျေမနပ်ပြောရင်း…မတ်မတ်တောင်နေတဲ့ လီးကြီးနဲ့…ဘီဘီ့ကို ထပ်လိုးရန် ကပ်လာသည်…။ဘီဘီက အီစွတ်ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သည်…။အီစွတ်လဲ…ကြမ်းပေါ်ကို ပက်လက်လန်ကျ သွားရသည်…။ဘီဘီ…နင်မကောင်းဘူးဟာ…နင့်ကို ပြီးတဲ့အထိ ငါ…လိုးပေး…တိတ်စမ်း…ခွေးကုလား…နင်အခုထွက်သွား…အီစွတ်သည် လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ တွေတွေကြီး ရပ်နေသည်…။

ဒေါသထွက် နေတဲ့ မျက်နှာ နီနီကြီးနဲ့…ငါ့ကို…မရက်စက်ပါနဲ့ဟာ……လို့ တောင်းပန်သလို ပြောလိုက်သည်…။ဒီတော့မှ ဘီဘီလဲ…ကဲ လာ…လာ…ငါကစောက်ပတ်ကြည့် ပြီး ကွင်းထုလိုက်…ဆိုပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်ထောင်ကုန်းလိုက်သည်…။အီစွတ်လဲ…ငါပြီးအောင်တော့ လိုးလိုက်ပါရစေဟာ…ဆန့်တငန့်ငန့်ကြီးဟ…လို့ ပြောရင်း…ဖင်ကြားက ပြူးပြူးကြီး စူထွက်နေတဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ…သူ့ လီးကြီးကို သွင်းထည့်လေသည်…။ဘီဘီလဲ…တဗျစ်တောက်တောက်……မကျေမချမ်း ရေရွတ် ရင်း…အီစွတ်ကို…ပေးလိုးလိုက် လေသည်…။အီစွတ်လဲ…ဘီဘီ့ဖင်တုံးကြီးတွေကိုကိုင်ဆုတ်ရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်…။မကြာခင်ဘဲ အီစွတ်…ပြီးသွားသည်…။သူ့လီးကြီးကို တဆုံးထိုးနှစ်ထားရင်း သုတ်တွေကို ဘီဘီ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်…။အား…အင်း…ကောင်းလိုက်တာ ဘီဘီ ရယ်…တော်တော့ စောက်ကောင်…ဇိမ်ခံမနေနဲ့…သွား…ငါ့အတွက် ဆိုင် က…ထမင်းဟင်း သွားယူပေး…ငါ အိမ်မှာ မချက်နိုင်ဘူး…ဘာဟင်းနဲ့…စားမှာလဲ…လျာမရှည်နဲ့အီစွတ်…မန်နေဂျာကို ပြောလိုက်…ငါ့အတွက်လို့…သူသိတယ်…အီစွတ် သူ့ ဘောင်းဘီ ကောက်ဝတ်သည်…။ဘီဘီသည် အီစွတ် ကားမောင်း ထွက်သွားသောအခါ…အိပ်ရာက လူးလဲထသည်…။

ဘိုတောက်ကို လိုက်ရှာသည်…။ဘိုတောက် မရှိတော့…။ဘီဘီလဲ ဘိုတောက် က သူ့ လင်ကြီး ချောက်ဒရီ့ကို သူမနဲ့ အီစွတ်အကြောင်း သွားတိုင်လိုက်မှာ စိုးရိမ်နေပြီ…။ဘိုတောက်ကို နုတ်ပိတ်မှ ဖြစ်မည်…။ဘီဘီလဲ ရေမိုးချိုး…အဝတ်အစားလဲ ပြီးနောက် အီစွတ် ယူလာပေးတဲ့ သူတို့ပိုင်သော ဆိုင် တဆိုင်က ထောပတ်ထမင်းနဲ့ ကြက်သားဟင်းကို စားသည်။အီစွတ်…ဘိုတောက်တွေ့ခဲ့လား…မတွေ့ဘူး…ဘီဘီ…ဆိုင်၃ဆိုင်စလုံးကို ဖုန်းဆက်ကြည့်စမ်း…ဘိုတောက် ဘယ်မှာလဲ သိချင်တယ်…ငါ ခိုင်းစရာ ရှိလို့…ကောင်းပြီ…ဘီဘီ…ဒါနဲ့ ငါနဲ့ ဘီဘီနဲ့ ဘယ်တော့ ထပ်…ဟိုဒင်း…လျာမရှည်နဲ့ အီစွတ်…နင့် စောက်ပါးစပ် ပိတ်ထား…ဘိုတောက်…ဗျာ…ဘီဘီ…မင်း ဘီဘီ့ကို ရှောင်နေတာလား…မရှောင်ပါဘူး…ဘီဘီ…မင်း…ဘီဘီ အီစွတ်နဲ့ ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ…ဘယ်သူ့ကိုမှ လျောက် မပြောစေချင်ဘူး ပြောမှာ မဟုတ်ပါဘူး…တကယ်လား…မင်း နုတ်လုံမယ် ဆိုရင် ဘီဘီ က မင်းကို ဆုချမှာ…ဗျာ…တကယ်လား…ဘာဆုလဲ ဘီဘီ…မင်းဘာလိုချင်လဲ ပြော…မင်းလိုချင်တာ…ဘီဘီ ပေးမှာပေါ့…တကယ်ပေးမှာလား…တကယ်ပေါ့…ဘာလိုချင်လဲ…ပြော.…ဘိုတောက် က ဘီဘီ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး…ကျနော်လိုချင်တာ…ဘီဘီ…သိပါတယ်လေ…လို့ ပြောလိုက်ပါသည်…။

ဘီဘီက ပြုံးစိစိနဲ့…မသိဘူး…ဘာလဲ…ပြောမှ သိမှာပေါ့…လို့ ပြောလေသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ့ နို့ထွားထွားတွေကို စိုက်ကြည့်ပြီး…ဘီဘီ…အီစွတ်ကို ကျွေးတာတွေပေါ့…ကျနော့်ကိုလဲ ကျွေးမလား…လို့ ပြောလိုက်သည်…။ဘီဘီလဲ…ဘာတွေလဲ…ဆိတ်သားကဘတ်လား…လို့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ပြောနေပြန်သည်…။ဘိုတောက်လဲဆိတ်သားကဘတ်မဟုတ်ဘူး……ဆိတ်သားကဘတ်ထက် အဆ၁၀၀ လောက်ပိုကောင်းတဲ့ ဟောဒီ ဘီဘီ့ နို့ကြီးတွေကို စို့ချင်တာ…ဆို ပြီး ဘီဘီ့ နို့တွေကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိကာ ပြသည်…။ဘီဘီလဲ တခစ်ခစ် ရယ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ပြေးပါသည်…။ဘီဘီ့ စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တွေ ဟာ တုန်ခါ လွုပ်ရမ်းသွား တာ ဘိုတောက်တွေ့လိုက်ရပါသည်…။ဘိုတောက်လဲ ရုတ်တရက် ကြောင်နေပြီးမှ ဘီဘီ့အနောက်က ပြေးလိုက်သွားပါသည်…။အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဘီဘီသည် မှောက်ရက် အိပ်နေတာ ဘိုတောက်တွေ့လိုက်ရသည်…။ဘီဘီ…ဟိတ်ကောင်လေး…အိပ်ခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ကွာ…ဘိုတောက် တံခါးဆီကို ပြေးသွားသည်…။ဘီဘီ့ကို လိုးရတော့မည် ဆိုတာ သူ သိလိုက်ရတာနဲ့သူ့ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် လီးတန်က ဘန်းကနဲ ထောင်ထ လာလေသည်…။

ဘီဘီ့အနားကို ပြန်ရောက်လာသောအခါ ဘီဘီက…ပြစမ်း…မင်းလေး…ရဲ့ ဒုတ်ကို ကြည့်ချင်တယ်…ဆိုပြီး ဘိုတောက်ရဲ့ လုံချည်ကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲ ချွတ်ချလိုက်ပါသည်…။အို…အာပါပါ…ဘီဘီ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းစက်…အရောင်တောက်ပ သွားကြသည်…။မြန်မာလီးလဲ ကုလားထက် မလျော့တာ ဘိဘီတွေ့သွားပြီ…။ဘိုတောက် ရဲ့ လီးဟာ အီစွတ် ရဲ့ လီးတန်ကြီး လိုဘဲ တုတ်လဲတုတ်…ရှည်လဲ ရှည် နေတာ ဘီဘီတွေ့လိုက်ရပေသည်…။ဘိုတောက်လို ကောင်လေးမှာ ဒီလို လက်နက်ကြီး တပ်ဆင်ထားနေတာ ဘိဘီ မသိခဲ့…။အသိနောက်ကျလေ ခြင်း…။ဘီဘီက…လာစမ်း…ဒီအနား…ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ် ဘေးတစောင်း အိပ်ရင်း ခေါ်…သည်…။ဘိုတောက်က ဘီဘီ့မျက်နှာအနားထိသူ့လီးတန်ကြီးကို…တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်…။နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး…ဘိုတောက်ရယ်…ဘီဘီသည် ဘိုတောက် လီးကြီးကို မြင်ရုံနဲ့…သူမ စောက်ပတ်ထဲက တတုတ်တုတ်နဲ့…အရေတွေ စိမ့်ထွက်နေတာ ခံစားလိုက်ရပြီး…တအားဘဲ ယား လာရသည်…။သူမ နွုတ်ခမ်းနား တိုးကပ်ပေးလာတဲ့ ဒစ်ပြဲကားကားကြီးကို စုတ်ချင်စိတ်တွေ တဖွါဖွါး ပေါ်ပေါက်လာပေသည်…။

သို့ပေမဲ့ ဘီဘီသည်…ဟန်လုပ်လိုက်သည်…။ကြောက်တယ်ကွာ…သူ့ဟာကြီးက အရမ်းကြီးလဲကြီး…ရှည်လဲ ရှည်တယ်…ဘိုတောက်လဲ အီစွတ်ကို လိုးဆောင့်ခိုင်းနေတာ သူ့မျက်မြင်မို့ဘီဘီ…ဟန်လုပ်နေမှန်း သိလေသည်…။ဘီဘီ့လက်ကို ဆွဲယူကာ…သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ခိုင်းလိုက်သည်…။ဘီဘီလဲ လီးတန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင် မိတော့…ကြက်သီးတွေ တအားထရပြီး ခံချင်စိတ်တွေ က ထိန်းလို့မရချင်တော့…။ဘိုတောက်…မင်း ဘီဘီ့ကို လိုးပေးကွာ…ဘီဘီလဲ ဘိုတောက် ရဲ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ အားမလိုအားမရ ဖျစ်ညှစ်ရင်း သူမ ထမိန်ကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ လှန်တင်လိုက်ပါသည်…။ဘီဘီရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့ ပေါင်တန်ရှည်နှစ်ချောင်းနဲ့ ပေါင်ကြားတဲ့တဲ့က ဖေါင်းမို့တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘွားကနဲ မြင်လိုက် တဲ့အခါ တဏှာ စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွ ရပြီး…ဘီဘီ့ ပေါင်တန်တွေအကြား ခေါင်းထိုးစိုက်ခါ…စောက်ဖုတ်ကြီးကို နှာခေါင်းနဲ့ထိုးဆွလိုက် ရွူလိုက် လုပ်နေသလို…ပါးစပ်နဲ့လဲ နမ်း စုတ် လေသည်…။အ…အို…အာ…ဘီဘီ ရဲ့ အော်သံ က ကျယ်လောင်လှသည်…။ဘိုတောက်သည်…ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ယက်ပါတော့သည်…။.ဘီဘီ့ဖင်တုံးကြီးတွေလဲကို ရေရေလည်လည် ဆုတ်နယ်ပစ်မိနေသည်…။

သူ ဘီဘီ့ကို ကြည့်ကြည့်ပြီး…စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်ခဲ့တာ ကြာနေပြီ…။ဘိုတောက်သည် သူ့လျာထိပ်ချွန်ချွန်နဲ့ ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ် နွုတ်ခမ်းသားနှစ်မွာကို ထိုးခွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲကို လျာထိုးသွင်းတော့ ဘီဘီ ဖင်ကြီးတွေ ဘယ်ညာ ရမ်းခါပြီး တဆတ်ဆတ် တုန် နေသည်…။လူးခါနေရသည်…လင်ဖြစ်သော…ချောက်ဒရီကော…အီစွတ်ရော ဒီလိုတခါမှ စောက်ဖုတ်ကို မကလိပေးဘူးခဲ့…။ဘာဂျာမှာ မြန်မာကောင်လေး က ကုလားများထက် သာသွားပြီ…။အို…ပြောရင်းဆိုရင်း…ဘိုတောက်…သူ…သူ…ဘီဘီ့စောက်စိကို လျာထိပ်လျွန်လေးနဲ့ ထိုးဆွ ကလိနေပြန်ပြီ…အာ…ဟာဟာ…အင်…ဘီဘီ…ကာမစိတ်တွေ ထကြွရတာ…အခုဘဲ ဘိုတောက်ရဲ့ လီး အပေါ်မှာတက်ထိုင်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာရသည်…။တော်…တော်ပြီကွယ်…ဘီဘီ မခံနိုင်တော့ဘူး…ဘိုတောက်…ဘိုတောက် သဘောပေါက်သည်…။ဘီဘီ အရမ်း ခံချင်နေပြီ…။ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ့ကို ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ဖြဲကားစေပြီး သူက ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားနဲ့…ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးချောင်းကို သွင်းလေသည်…။အရေတွေ ရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဗျိကနဲ လီးကြီး သုံးပုံနှစ်ပုံခန့် ဝင်သွား ရာ ဘီဘီလဲ…ဖြေးဖြေး…ထိုးပါဟာ…လို့…ပြောရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ပိုပြီး ကော့ပေးလိုက်ပါသည်…။

တော်တော် လီးတုတ်တဲ့ကောင်ဘဲ…ငါ့စောက်ပတ်ထဲ…တင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်ကြီး ဖြစ်နေရအောင်ကို တုတ်တယ်…လို့ စိတ်ထဲ ဘီဘီ မှတ်ချက်ချနေဆဲ…ဘိုတောက် လီးကြီး သူမ အဖုတ်ထဲ တဆုံး ဝင်လာသည်…။ဘိုတောက်ရဲ့…လမွေးကောက်ကောက်တွေ သူမရဲ့ ပြောင်နေတဲ့ ဆီးခုံကြီးကို…လာထိကပ်တဲ့အထိ…လီးတန်အရင်းအထိ ဝင်နေမိသည်…။ဘီဘီ…ခံနိုင်တယ်မဟုတ်လား…လိုးတော့မယ်နော်…ဘိုတောက်သည် အီစွတ် က ဘီဘီ့ကို လိုးပေးတာကို မြင်ခဲ့သူ ဖြစ်တာကြောင့် ဘီဘီ ဘယ်လို ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ခိုင်းတတ်သလဲ သိနေသူမို့ ဘီဘီ့ကို ခပ်ပြင်းပြင်း…လိုးချက်တွေနဲ့ လိုးပေးဖို့…စဉ်းစားထား ပေသည်…။ဘီဘီက ခေါင်းညှိမ့်ပြပြီး…ရတယ်…လိုး…လိုး…လို့ ပြန်ဖြေသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ ခံနိုင်လို့ကတော့ လိုးပြီဘဲ…။ဘီဘီ့နို့ကော့ကော့ကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး…အားရပါးရ လိုးဆောင့်ပါတော့သည်…။ဘီဘီလဲ ဘိုတောက် ရဲ့ လိုးဆောင့်ချက်တွေဟာ အီစွတ်ထက် အားပါတာတွေ့ရသလို ဘိုတောက်သည် ငယ်ရွယ်သူမို့ ဆက်တိုက် ဒလစပ် လိုးနိုင်တာကိုလဲတွေ့လာရသည်…။အိုး…ဝေါင်း…အိုး…အား…နဲ့ ဘီဘီ သဘောတွေကျနေပြီး သူမကလဲ အားကျမခံ အောက်မှ ပင့်ပင့်ပေးနေသည်…။

ကောင်းလား ဘီဘီ…ကောင်းတယ်…အရမ်း…ကောင်းတယ်…ဘီဘီလဲ ကောင်းသထက်ကောင်းလာသည်မို့ ပုံစံတွေဘာတွေပြောင်းမနေချင်တော့…။နောက်အချီတွေကျမှ သူမစိတ်ကြိုက် ပုံစံတွေနဲ့ လိုးတော့မည် လို့ ဘီဘီ.စဉ်စားလိုက်ပြီး ဘိုတောက်ကို အပီ ဆောင့်ခိုင်းလေသည်…။ဘိုတောက်လဲ အားသွန် ကာ ဆွဲလေပြီ…။တဖန်းဖန်း…အသားချင်းရိုက်ခတ်သံတွေ ပေါ်လာသည်…။ဖွတ်…ဖွတ်…နဲ့ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ လီးကြီး…ဒလစပ် ဆောင့်နေသည်…။အို…ဘိုတောက်…ဆက်တိုက် ဆောင့်…နာနာလေး…ပြီးတော့မယ်…ဆောင့် ဘီဘီ သဲသဲမဲမဲ အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်း မွေ့ရမ်းပေးနေသည်…။ဘိုတောက်လဲ ဖြူဖွေး တောင့်တင်းတဲ့ ပထန် မကို လိုးခွင့်ရတာမို့ အားရပါးရကို လိုးဆောင့်ပစ်လိုက် ရာ ဘီဘီမှာ…အထွပ်အထိပ်ကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားရ ပြီး…ကာမရဲ့ ကောင်းခြင်း အရသာကို ခံစားသွားရပါတော့သည်…။ဆက်လိုး…ဘိုတောက်…မင်းပြီးအောင် ဆက် ဆောင့်…မင်းလဲ ပြီးလိုက်ပါ…ဘီဘီ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာဘဲ ပြီးလိုက်ပါကွယ်…ဘိုတောက်လဲ ဘီဘီ ပြီးသွားပြီမို့…ထိန်းမနေတော့ဘဲ ဆက်တိုက် ဆက်လိုးဆောင့်ရင်း သုတ်တွေ ဘီဘီ့စောက်ဖုတ်ထဲ ဒလဟော ပန်းထုတ်ခါ ပြီးလိုက်လေသည်…ပြီးပါပြီ။

Related posts: